آنها تئوری و اصول مهندسی عمران را در برنامه‌ریزی، طراحی و نظارت بر ساخت و نگهداری سازه‌ها و تأسیسات تحت هدایت کارکنان مهندسی یا دانشمندان فیزیک به کار می‌گیرند.

آنها با به کارگیری اصول فیزیک نانومقیاس و مهندسی برق، شیمی یا زیست‌شناسی، مواد، دستگاه‌ها یا سیستم‌هایی با ترکیب مولکولی یا ماکرومولکولی منحصر به فرد را طراحی، توسعه یا بر تولید آنها نظارت می‌کنند.

آنها فناوری‌هایی را طراحی می‌کنند که در حوزه اطلاعات نوری یا انرژی نوری تخصص دارند، مانند فناوری لیزر یا فیبر نوری.

آنها پروژه‌ها یا برنامه‌های مرتبط با انرژی را برای کاهش هزینه‌های انرژی یا بهبود بهره‌وری انرژی در طول مراحل طراحی، ساخت یا بازسازی ساختمان طراحی، توسعه یا ارزیابی می‌کنند. آنها در سیستم‌های الکتریکی؛ سیستم‌های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع (hvac)؛ ساختمان‌های سبز؛ روشنایی؛ کیفیت هوا؛ یا تأمین انرژی تخصص دارند.

آنها پروتکل‌هایی را برای تجهیزات یا فرآیندهایی طراحی یا برنامه‌ریزی می‌کنند تا محصولاتی تولید کنند که الزامات خلوص، ایمنی و کیفیت داخلی و خارجی را برآورده کنند.

آنها با استفاده از دانش زیست‌شناسی، شیمی یا مهندسی، محصولات قابل استفاده و ملموسی را توسعه می‌دهند. آنها مشکلات مربوط به مواد، سیستم‌ها یا فرآیندهایی را که با انسان‌ها، گیاهان، حیوانات، میکروارگانیسم‌ها یا مواد بیولوژیکی در تعامل هستند، حل می‌کنند.

آنها روش‌هایی را برای بهبود استخراج و تولید نفت و گاز ابداع می‌کنند و نیاز به طراحی ابزارهای جدید یا اصلاح‌شده را تعیین می‌کنند. آنها بر حفاری نظارت دارند و مشاوره فنی ارائه می‌دهند.

آنها در پروژه‌های مهندسی هسته‌ای تحقیق می‌کنند یا اصول و نظریه‌های علوم هسته‌ای را در مورد مشکلات مربوط به آزادسازی، کنترل و استفاده از انرژی هسته‌ای و دفع زباله‌های هسته‌ای به کار می‌برند.

آنها با استفاده از فناوری طراحی به کمک رایانه، طرح‌های جدید یا بهبود یافته‌ای را برای اعضای سازه‌ای خودرو، موتورها، گیربکس‌ها یا سایر سیستم‌های خودرو توسعه می‌دهند. آنها ساخت، اصلاح یا آزمایش خودرو یا قطعات آن را هدایت می‌کنند.

آنها اجزا یا سیستم‌های پیل سوختی را برای کاربردهای حمل و نقل، ثابت یا قابل حمل طراحی، ارزیابی، اصلاح یا می‌سازند.